Czosnek ma wszechstronne, dobroczynne działanie na nasz organizm. Jego regularne spożywanie dobrze wpływa na układ sercowo-naczyniowy i pospolity to gatunek byliny, który należy do rodziny amarylkowatych. Jest to warzywo, które gości w większości domów, nie tylko jako dodatek do potraw, ale również wykorzystywany jest jako naturalny środek leczniczy. Czosnek – cenne dla zdrowia substancje Najbardziej charakterystyczne dla czosnku są bogate w siarczki olejki eteryczne i allina. Podczas miażdżenia lub przeżuwania przekształca się ona w allicynę o charakterystycznym zapachu. Te substancje są bardzo cenne ze względu na wyjątkowo silne właściwości bakteriobójcze. Potrafią zahamować rozwój gronkowca złocistego czy pałeczki okrężnicy, nierzadko uodpornionych na działanie antybiotyków. Czosnek jest bogaty w sole mineralne, zawierające potrzebne pierwiastki, takie jak wapń, żelazo, potas, fosfor, siarka i jod, cynk oraz magnez, chrom, kobalt. Zawiera też witaminy B1, B2, PP, C i prowitaminę A. Znajdziemy w nim spełniające rolę przeciwutleniaczy związki flawonoidowe oraz fitocydy, które działają bakteriostatycznie i bakteriobójczo. Są w nim saponiny, które przyspieszają trawienie tłuszczów, działają moczopędnie oraz przeciwzapalnie oraz ważne aminokwasy i związki śluzowe. >> Tasiemiec, owsiki, glista ludzka – objawy zakażenia pasożytami. Czy należy się odrobaczać? Czosnek właściwości Mówi się, że czosnek jest naturalnym antybiotykiem, który sprawdzi się w walce z każdym schorzeniem układu oddechowego. Czosnek ma wszechstronne, dobroczynne działanie na nasz organizm. Jego regularne spożywanie dobrze wpływa na układ sercowo-naczyniowy i odpornościowy. Neutralizuje groźne dla nas wolne rodniki, które uszkadzają zawarte w nich DNA, przyspieszają starzenie się komórek i mogą inicjować zmiany nowotworowe. Czosnek ma też dobry wpływ na układ pokarmowy, chociaż trzeba pamiętać, że u niektórych osób może powodować problemy trawienne, obciążać wątrobę lub wywoływać reakcje alergiczne. Regularnie spożywany czosnek: przeciwdziała zawałowi serca, działa antymiażdżycowo, obniża ciśnienie krwi, oczyszcza organizm z wielu toksyn, działa odmładzająco na komórki, wzmacnia siły, ma właściwości przeciwnowotworowe, zwalcza zakażenia bakteriami, grzybami i robakami, pomaga w przywracaniu odpowiedniej flory jelitowej, leczy przeziębienia, łagodzi kaszel o rozmaitym podłożu, leczy reumatyzm. Naturell Czosnek MAX bezzapachowy 1 kapsułka zawiera 10 mg ekstraktu z czosnku, uzyskanego z 2000 mg świeżego czosnku. Stosowanie czosnku wspomaga: prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego, zdrowie serca i naczyń krwionośnych, utrzymanie prawidłowego poziomu cholesterolu. ZAMÓW JUŻ DZIŚ Inne zastosowanie czosnku Czosnek na kurzajki W leczeniu kurzajek pomóc może właśnie czosnek. Dzięki swoim właściwościom przeciwbakteryjnym i przeciwwirusowym może zwalczyć wirusa HPV. Wystarczy zmiażdżyć ząbek czosnku i położyć go na kurzajkę, zakleić plastrem i pozostawić na jakiś czas. Zabieg ten należy powtórzyć kilkukrotnie. Czosnek na grzybicę paznokci Przy lekkich zmianach grzybiczych na paznokciach można zastosować kurację z czosnku. Wystarczy przecisnąć przez praskę ząbek czosnku i wymieszać z odrobiną oliwy z oliwek. Taką mieszankę należy przyłożyć do zmiany, zabezpieczyć bandażem i pozostawić na noc. Taką kurację powinno się powtórzyć kilka razy. Czosnek dba o naczynia krwionośne Jedząc regularnie czosnek, możemy uzyskać działanie podobne jak przy zażywaniu statyn, obniżających poziom cholesterolu. Działanie przeciwzakrzepowe niektórych związków zawartych w czosnku może być podobne do aspiryny. Z wiekiem nasze płytki krwi stają się mniej ruchliwe, stają się lepkie i łatwo tworzą zakrzepy. Taki zakrzep może z kolei blokować naczynia krwionośne, czego efektem może być zawał serca czy udar. Jedzenie czosnku zmniejsza skłonność płytek krwi do agregowania, wzmaga ich ruchliwość, przez co obniża ryzyko powstania zakrzepu. Czosnek ułatwia rozszerzenie naczyń krwionośnych, zwiększa ich elastyczność. Dobrze też obniża ciśnienie krwi. >> Kurkuma – przyprawa i superfood dla diabetyków, ale nie tylko Syrop z czosnku na kaszel Prosty w przyrządzeniu syrop z czosnku przyniesie ulgę w chorobach gardła i dróg oddechowych, gdyż rozrzedza wydzielinę, która zalega w oskrzelach. Wystarczą tylko 3 składniki: 1 ząbek czosnku 3 łyżki miodu 3 łyżki oliwy z oliwek Ugotuj ząbek czosnku na małym ogniu w niskiej temperaturze max. 60 st. a następnie go drobno posiekaj. Posiekany czosnek wymieszaj z 3 łyżkami miodu. Dodaj 3 łyżki oliwy z oliwek i dobrze wymieszaj. Tak przygotowaną mieszankę należy od razu spożyć, ponieważ syrop działa tylko, gdy jest świeży. Czy spożywanie czosnku jest bezpieczne? Czosnek jest bezpieczną rośliną, należy jednak pamiętać, aby nie spożywać czosnku wraz z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, takimi jak kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, neproksen czy ketoprofen, gdyż może nasilić się działanie przeciwzakrzepowe. >> Czosnek w tabletkach, kapsułkach, syrop z czosnkiem
Zakrzepica żył powierzchownych drażni śródbłonek (element ściany naczynia) co powoduje zapalenie. Konsekwencją może być silny ból, a nawet trudności w poruszaniu się. Zakrzepy w żyłach mogą być potencjalnym źródłem powikłań płucnych. Stan zapalny pojawia się nagle i związany jest z pojawieniem się skrzepliny.Zakrzepica żył głębokich to bardzo poważny, choć wciąż lekceważony problem. Najczęściej rozwija się, nie dając żadnych objawów. Jednak gdy zaatakuje, może być za późno na ratunek. Warto poznać przyczyny, objawy i zagrożenia związane z zakrzepicą. Jest trzecim najbardziej rozpowszechnionym schorzeniem układu krążenia. Zakrzepica co 37 sekund zabija na świecie jednego człowieka. W Polsce, co roku, z powodu tej choroby życie traci 40–50 tys. osób, czyli średniej wielkości miasto w naszym kraju. Jednak wiedza o objawach zakrzepicy, jej przyczynach i zagrożeniach jest wciąż zbyt mała. O zakrzepicy rozmawiamy z prof. Witoldem Tomkowskim, prezesem Polskiej Fundacji do Walki z Zakrzepicą „Thrombosis”, twórcą Koalicji Przeciw Zakrzepicy. Zacznijmy od uporządkowania wiedzy. Czy często powtarzane nazwy chorób, np. żylaki, zakrzepica, choroba zakrzepowo-zatorowa, mają wspólną przyczynę? PROF. WITOLD TOMKOWSKI: Można znaleźć wspólny mianownik dla tych schorzeń, chociażby otyłość i mała aktywność fizyczna, ale to byłoby duże uproszczenie. Żylaki są schorzeniem żył powierzchownych. Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa dotyczy żył głębokich i obejmuje dwa schorzenia. Jedno to zakrzepica żył głębokich (ZZG), a drugie to zator tętnicy płucnej (ZTP). Podstawą rozwoju zakrzepicy jest tworzenie się w żyłach głębokich skrzeplin, które stopniowo wypełniają wnętrze żyły, przez co krew nie może swobodnie przez nie przepływać. Dlaczego o ZŻG lekarze mówią „cichy zabójca”? Zakrzepica jest chorobą podstępną. W połowie przypadków rozwija się bezobjawowo, ale bywa, że powoduje śmierć w ciągu kilku sekund. To nie przesada, takie są fakty. Prawidłowa diagnoza dotycząca zakrzepicy żył głębokich stawiana jest w Polsce kilkanaście razy rzadziej niż w krajach Europy Zachodniej. Co dzieje się w żyłach, gdy zaczynają chorować? Naturalny przebieg ZZG bywa różny. U mniej niż 20 proc. chorych dochodzi do endogennej fibrynolizy. Oznacza to, że organizm sam wytwarza substancje, która rozpuszcza skrzeplinę, i nic złego się nie dzieje. Ale u ok. 50–70 proc. chorych skrzeplina w różnym stopniu wypełnia naczynie żylne. Zbudowana jest z krwinek czerwonych i włóknika, który powstaje poprzez uaktywnienie się kaskady krzepnięcia, czyli wywołania lawiny procesów przyspieszających krzepniecie krwi. Tworzy sieć, w której uwięzione są krwinki czerwone. Aby pobudzić wyobraźnię czytelników, powiem, ze skrzeplina przypomina tłustą dżdżownicę o średnicy od 1 mm do 2 cm i długości od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. A co sprawia, że w żyłach powstają skrzepliny? Musi zaistnieć kilka warunków, które określa się jako triadę Virchowa. W jej skład wchodzą: zaburzenia przepływu krwi pojawiające się, gdy pacjent jest unieruchomiony po operacji; uszkodzenia naczyń krwionośnych przez zastrzyki, kroplówkę, cewnik; nadmierna krzepliwość wywołana zmianami w składzie krwi, np. w wyniku choroby nowotworowej, trombofilii, stosowania antykoncepcji czy terapii hormonalnej. Jeżeli w organizmie występują 2 z 3 elementów tej triady, skłonność do powstawania zakrzepów jest wysoka. Skrzepliny tworzą się głównie nad zastawkami żył. Ale samo powstanie skrzepliny nie jest niebezpieczne dla życia Gdy część tego tworu oderwie się od ściany żyły, wraz z krwią popłynie do prawego przedsionka serca, następnie do prawej komory i tętnicy płucnej. Wówczas dojdzie do zatkania tętnicy płucnej. Skutkiem może być wstrząs lub nagłe zatrzymanie krążenia i oddychania, a to często oznacza natychmiastową śmierć. Dlatego też nie wolno lekceważyć zakrzepicy. Poza tym nieleczona choroba prowadzi do kolejnych kłopotów – zespołu pozakrzepowego, który objawia się brązowymi przebarwieniami na łydkach lub owrzodzeniami podudzi. Powikłaniem ZTP jest przewlekłe zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne. Kto jest najbardziej narażony na zakrzepicę? Zakrzepica może się rozwinąć w każdym wieku, ale zwykle atakuje po 60. roku życia. Częściej kobiety niż mężczyzn. Zajmuje żyły łydek (podudzia), rzadziej żyły ud czy miednicy. Ale choć zdarza się to rzadko, może się rozwinąć w każdym fragmencie układu żylnego. Chorobie sprzyja unieruchomienie po urazach, operacjach, szczególnie ortopedycznych i onkologicznych. Wśród czynników ryzyka są też zakażenia, ciąża i połóg, odwodnienie, terapia hormonalna, żylaki, otyłość, udar mózgu, niewydolność serca itd. Skłonność do choroby może wynikać z wrodzonej lub nabytej trombofilii – zaburzeń w układzie krzepnięcia, które sprzyjają zakrzepom. Jakie objawy powinny zwrócić naszą uwagę? Zakrzepica żył głębokich może się objawiać w mało charakterystyczny sposób. Oznacza to, że takie same dolegliwości mogą wystąpić przy innych chorobach, np. przy obrzęku limfatycznym, zakrzepowym zapaleniu żył powierzchownych, złamaniu kości, zwichnięciu czy niewydolności prawej komory serca itd. Ale niepokoić powinny: silny ból, zaczerwienienie skóry, obrzęk uda lub łydki, ból przy dotykaniu łydek, wyczuwane zgrubienia, różnica w obwodzie nóg większa niz 3 cm, ucieplenie kończyny, ból łydki przy zginaniu stopy (objaw Homana) i obrzęk nogi z widocznym napięciem skóry (objaw Mozesa). Długie unieruchomienie sprzyja zakrzepicy. Jakie urazy i zabiegi stanowią największe zagrożenie? Największe ryzyko zakrzepicy występuje przy złamaniu szyjki kości udowej, kości udowej lub miednicy, przy wymianie stawu biodrowego albo kolanowego, urazach rdzenia kręgowego, rozległych zabiegach chirurgicznych, szczególnie z powodu nowotworów złośliwych czy rozległych urazów. Umiarkowane ryzyko pojawia się u osób, u których trzeba zastosować chirurgię artroskopową. Zagrożeni są chorzy z niewydolnością serca, oddechową. Niewielkie ryzyko występuje przy unieruchomieniu w czasie lotu samolotem dłużej niż 6 godzin. Jak poznać zator tętnicy płucnej?Do najczęstszych objawów należy duszność wysiłkowa i spoczynkowa. Może mieć charakter napadowy i występować bez przyczyny, co sugeruje nerwicę. Pojawia się ból w różnych miejscach klatki piersiowej. Rzadziej występuje kaszel, rzężenie, gorączka, przyśpieszone bicie serca, migotanie przedsionków, omdlenia (ale jeśli wystąpią, rokowania są niepomyślne). Warto znać te objawy, bo zator tętnicy płucnej można skutecznie leczyć. Statystyki W 25 krajach UE co roku na żylną chorobę zakrzepowo-zatorową zapada ok. 1,5 mln ludzi, a z powodu zatoru tętnicy płucnej umiera ok. 500 tys. osób. Liczba ta przewyższa sumę zgonów spowodowanych rakiem piersi, prostaty, zakażeniem HIV i wypadkami drogowymi. W Polsce w ciągu roku na zator tętnicy płucnej umiera ok. 40-50 tys. osób. Co roku powinno się diagnozować ok. 60 tys. przypadków zakrzepicy żył głębokich i 30–40 tys. zatoru tętnicy płucnej. Dowodzi to wielkich zaniedbań w diagnostyce i leczeniu. Ale sama wiedza o ryzyku nie wystarczy. Przecież chory w szpitalu jest zależny od lekarzy Nie mówię o tym, że pacjent ma dyktować lekarzowi sposób leczenia. Ale może poinformować o swoich dolegliwościach i zapytać, czy zastosowano wobec niego odpowiednią profilaktykę przeciwzakrzepową. Lekarza obowiązuje stosowanie się do standardów terapeutycznych, które są opracowane dla różnych specjalności chirurgicznych. Dla przykładu: gdyby pacjenci poddawani operacji wymiany stawu biodrowego nie otrzymali profilaktyki przeciwzakrzepowej, u ponad połowy z nich rozwinęłaby się żylna choroba zakrzepowo-zatorowa. Dlatego przed zabiegiem podaje się im leki (heparyny drobnocząsteczkowe), które zwiększają ryzyko silnego krwawienia w trakcie operacji i kilka godzin po niej, ale chronią przed zakrzepicą. Po operacji pacjent powinien dostawać zastrzyki w brzuch przez co najmniej 35 dni. Czy podawanie heparyny wystarczy, aby zminimalizować ryzyko? Profilaktyka przeciwzakrzepowa to również zwalczanie otyłości, zwiększanie aktywności fizycznej, zachęcanie do wstawania z łóżka. Można też zaproponować choremu noszenie specjalnych pończoch lub korzystanie z urządzeń ułatwiających napinanie mięśni, ćwiczenia stóp. Leki sprawiają, że nie tworzą się skrzepliny, a te, które powstały wcześniej, są podatniejsze na rozpuszczenie. Efektem jest to, że poprawia się przepływ krwi w żyłach. A jak wygląda leczenie zakrzepicy żył głębokich? Leczenie zakrzepicy i zatoru tętnicy płucnej to długi i żmudny proces. Składa się z dwóch faz. W ostrej fazie choroby przez 5–7 dni podaje się podskórnie heparyny drobnocząsteczkowe. Kolejnym etapem jest wielomiesięczne leczenie przeciwzakrzepowe. Najkrótsza terapia trwa 3 miesiące, ale czasem nawet całe życie. Efektywność leczenia oceniana jest na podstawie wskaźnika INR, który należy oznaczać co najmniej co 3–4 tygodnie. To uciążliwe dla pacjenta, bo nie wszystkie laboratoria wykonują to badanie. A jest ono ważne, bo od tego zależy dobranie dawki leku przeciwkrzepliwego oraz codzienna dieta. Im wyższe są wartości INR, tym „mniejsza krzepliwość krwi”. Wiele produktów (np. kapusta, sałata, kalafior, brokuły, szpinak) zawiera witaminę K, która może zmniejszać skuteczność działania leku przeciwkrzepliwego, zwłaszcza gdy jest to lek starszej generacji. Wykluczone jest też picie alkoholu. A innowacyjne leki przeciwzakrzepowe? Upraszczają one leczenie, bo nie wymagają oznaczania wskaźnika INR. Są bezpieczniejsze, gdyż nie wchodzą w tak liczne interakcje pokarmowe i lekowe jak dotychczas stosowane. Nowatorskie terapeutyki czekają jeszcze na rejestrację w Unii Europejskiej, mamy nadzieję, że wszystkie procedury z tym związane zakończą się w tym roku i będziemy mogli ordynować je chorym. Wspomniał Pan o niedostatecznej diagnostyce. Co z tego wynika? Podstawowym badaniem pozwalającym ocenić ryzyko zakrzepicy jest USG żył głębokich. Lekarz POZ, do którego trafia pacjent, nie może skierować go na takie badanie, bo nie przewidział tego NFZ. Może wystawić skierowanie do angiologa lub chirurga naczyniowego. Czas płynie, diagnozy nie ma, a niebezpieczeństwo rośnie. Bywa też, że bez badań poddaje się pacjenta niepotrzebnej i nieskutecznej terapii. W naszym kraju nie wykonuje się rutynowo oznaczenia we krwi D-dimeru (stężenia produktów rozpadu stabilizowanej fibryny), niezwykle przydatnego w procesie wykluczania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Trudność w dostępie do diagnostyki, niedostateczna wiedza i lekceważenie nikłych objawów bólowych często prowadzą do tragedii To prawda. Utajona ZZG może się stać źródłem zatoru tętnicy płucnej ze skutkiem śmiertelnym, a nagłe zatrzymanie krążenia i oddychania jest pierwszym i jedynym objawem toczącej się żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Zator tętnicy płucnej spowodowany jest w większości przypadków skrzepliną. U 90 proc. chorych jej źródłem jest zakrzepica żył głębokich. O mechanizmie jego powstawania już mówiliśmy. Aby pokazać skalę problemu, bo nie mam zamiaru nikogo straszyć, jedynie 30 proc. przypadków zatoru tętnicy płucnej wykrywa się za życia pacjenta. Oznacza to, że przeważająca większość (55–70 proc.) chorych z ZTP nadal umiera z powodu tej choroby bez prawidłowego rozpoznania i leczenia. Jest jeszcze idiopatyczna zakrzepica, czyli taka, gdzie nie znamy jej przyczyny Ta postać zakrzepicy występuje u wielu chorych z ZZG. Często u jej podłoża leży ukryty proces nowotworowy – dotyczy to 10 proc. chorych. Warto o tym pamiętać, aby w porę zrobić odpowiednie badania. prof. Witold Tomkowski, prezes Polskiej Fundacji do Walki z Zakrzepicą "Thrombosis" Powołałem Koalicję Przeciw Zakrzepicy, to taki nieformalny, interdyscyplinarny „okrągły stół”, skupiający specjalistów z różnych dziedzin medycyny, w których występuje największe zagrożenie żylną chorobą zakrzepowo-zatorową. Obecnie koalicja liczy kilkunastu uczonych, ale do udziału w jej pracach zapraszamy wszystkich, którzy pomagają zwiększyć świadomość zagrożeń związanych z żylną chorobą zakrzepowo-zatorową. Naszym celem jest zmniejszenie śmiertelności i częstości powikłań związanych z udarem mózgu wywołanym przez skrzepliny. Będziemy dążyć do ułatwienia diagnostyki zakrzepicy żył głębokich, zwiększenia społecznej świadomości zagrożeń związanych z żylną chorobą zakrzepowo-zatorową i migotaniem przedsionków. miesięcznik "Zdrowie" Czy wiesz wszystko o zakrzepicy? Pytanie 1 z 12 W obrębie której części ciała najczęściej rozwija się zakrzepica?
Wideo: Jak zapobiegać zakrzepom i zakrzepicy Zawartość: Kroki Pytania i odpowiedzi eksperta Czy wiesz, że możesz przeczytać odpowiedzi ekspertów do tego artykułu? Odblokuj odpowiedzi teraz za 0,99 USD Ostrzeżenia Inne sekcje Kiedy wyściółka naczynia krwionośnego jest uszkodzona, krew utworzy skrzep - grupę płytek krwi, tworząc blokadę w ścianach naczynia, a organizm uwalnia substancje chemiczne aktywujące czynniki krzepnięcia. Zwykle jest to zdrowa reakcja, która zapobiega nadmiernemu krwawieniu, podczas gdy organizm sam się naprawia i przywraca normalne funkcjonowanie układu krążenia, a skrzep rozpuszcza się naturalnie, gdy tylko uraz się zagoi. Czasami jednak skrzep nie rozpuszcza się lub tworzy się, gdy nie jest potrzebny. W takich przypadkach skrzep może częściowo lub całkowicie zablokować przepływ krwi, prowadząc do stanu zagrażającego życiu. Kroki Metoda 1 z 5: Rozpoznawanie objawów zakrzepów krwi Wiedz, że skrzepy w okolicy brzucha mogą powodować silny ból i problemy żołądkowo-jelitowe. Objawy zakrzepu krwi różnią się w zależności od umiejscowienia skrzepu w organizmie. Jeśli dotknięta tętnica jest odpowiedzialna za dostarczanie krwi do jelita, objawy zwykle obejmują ostry, rozdzierający ból brzucha. Ponadto możesz zauważyć następujące objawy: Wymioty. Skrzepy krwi w jamie brzusznej podrażniają wyściółkę żołądka, a organizm reaguje Brak dopływu krwi zmienia pracę układu pokarmowego i często prowadzi do stołek. Każde podrażnienie wyściółki przewodu pokarmowego może spowodować krwawienie. Dlatego możesz zauważyć krew w wypróżnianiu. Zrozum, że skrzepy w kończynach mogą powodować ból, obrzęk i inne charakterystyczne objawy. Tworzenie się skrzepów krwi w rękach lub nogach może blokować przepływ krwi powracający do serca. Spowoduje to również zapalenie żył. Możesz zauważyć nagły, ostry ból spowodowany brakiem tlenu w wyniku utraty dopływu krwi. Ponadto mogą wystąpić następujące objawy: Obrzęk. Zatkana żyła spowoduje zatrzymanie płynów i obrzęk w okolicy Dodatkowo (lub zamiast) ostry ból, możesz odczuwać ogólny dyskomfort lub tkliwość w okolicy. Dzieje się tak z powodu zapalenia w Skrzep blokuje dopływ krwi do tego obszaru, więc skóra ręki lub nogi może stać się niebieskawa lub czerwona. Poczucie ciepła. Kiedy pojawia się stan zapalny, organizm zwiększa przepływ krwi do uszkodzonego obszaru. Krew przenosi ciepło ciała z rdzenia ciała, powodując uczucie ciepła w dotkniętym że skrzepy mogą znajdować się wewnątrz lub na zewnątrz żyły lub tętnicy. Kiedy skrzep znajduje się w naczyniu krwionośnym, może częściowo lub całkowicie zablokować przepływ krwi lub ulec przemieszczeniu i prowadzić do powikłań, takich jak udar, zator tętnicy płucnej lub zawał serca. Kiedy skrzep znajduje się poza naczyniem krwionośnym, może nadal częściowo lub całkowicie blokować przepływ krwi, wywierając nacisk na pobliskie naczynia. Pamiętaj, że skrzepy w mózgu mogą prowadzić do różnych przerażających objawów. Mózg kontroluje funkcje organizmu. Jeśli zakrzep utrudnia przepływ krwi do mózgu, może wpływać na wzrok, mowę i praktycznie wszystkie inne funkcje organizmu. Może to spowodować udar. W rezultacie możesz doświadczyć: Zaburzenia Pamiętaj, że ból w klatce piersiowej, duszność i pocenie się mogą oznaczać zakrzep krwi w sercu. Kiedy w sercu powstają skrzepy, mogą powodować nieregularny rytm i blokować przepływ krwi. Prowadzi to do bólu w klatce piersiowej (który może promieniować do ramion, pleców, szyi lub szczęki), duszności i pocenia się. Zakrzepy w sercu mogą prowadzić do problemów zagrażających życiu, takich jak zawał że skrzepy krwi w płucach mogą powodować ból w klatce piersiowej i wiele innych objawów. Podobnie jak w przypadku skrzepów w sercu, skrzepy w płucach mogą powodować silny, ostry ból w klatce piersiowej, który może promieniować do ramion, pleców, szyi lub szczęki. Ponadto możesz doświadczyć: Szybki puls. Serce kompensuje to poprzez szybkie bicie, aby dostarczyć organizmowi wystarczającą ilość krwi. W rezultacie twój puls kaszel. Skrzep może podrażniać płuca, powodując krwawienie. Możesz kaszleć Skrzep może blokować przepływ powietrza w płucach, prowadząc do trudności w oddychaniu. Metoda 2 z 5: Zrozumienie przyczyn powstawania zakrzepów krwi Weź pod uwagę niebezpieczeństwo długotrwałego bezruchu. Czasami zakrzepy krwi tworzą się bez wyraźnego powodu, ale pewne warunki i sytuacje zwiększają ryzyko. Pierwszym z nich jest długotrwały bezruch. Jeśli leżysz w łóżku lub siedzisz i krzyżujesz nogi przez dłuższy czas, możesz zwiększyć ryzyko tworzenia się skrzepów krwi, szczególnie w rękach i nogach. Dłuższe podróżowanie samolotem lub samochodem może zminimalizować ruchy mięśni, zwiększając ryzyko powstania zakrzepów krwi w świadomość zwiększonego ryzyka związanego z ciążą i połogiem. U kobiet w ciąży rosnąca macica spowalnia przepływ krwi krążącej z powrotem do serca. Może to zwiększyć ryzyko tworzenia się skrzepów krwi, szczególnie w nogach lub miednicy. W grupie podwyższonego ryzyka są kobiety, które niedawno urodziły dzieci. Wiedz, że odwodnienie może powodować zakrzepy. Potrzebujesz wystarczającej ilości wody w organizmie, aby krążenie krwi było skuteczne. W przypadku odwodnienia krew może stać się grubsza, co ułatwia tworzenie się skrzepów. Rozpoznaj ryzyko związane z kontrolą urodzeń i terapią hormonalną. Estrogen i progesteron mogą zwiększać czynniki krzepnięcia, prowadząc do zwiększonego ryzyka zakrzepów. Antykoncepcja hormonalna (jak pigułka antykoncepcyjna) i terapia hormonalna wprowadzają te hormony do organizmu. Zrozum, że długotrwałe stosowanie cewnika dożylnego może prowadzić do zakrzepów. Cewniki dożylne to ciała obce. Po włożeniu do żyły może wpływać na krążenie krwi, prowadząc do zakrzepu. Pamiętaj, że pewne schorzenia mogą prowadzić do zakrzepów. Niektóre stany mogą podrażniać wyściółkę pęcherza, powodując krwawienie i tworzenie się skrzepów, które mogą być wydalane z moczem. Warunki te obejmują: rolę niedawnych operacji i urazów. Kiedy ciało jest zranione w wyniku przypadkowego urazu lub zabiegu chirurgicznego, może dojść do nadmiernego krwawienia (i krzepnięcia). Ponadto dłuższy okres odpoczynku, który zwykle następuje po operacjach i urazach, zwiększa ryzyko tworzenia się skrzepu. Wiedz, że otyłość zwiększa Twoje ryzyko. Osoby ze znaczną nadwagą lub otyłością często mają w organizmie nagromadzenie cholesterolu. W rezultacie tętnice zwężają się, powodując tworzenie się skrzepów krwi. Rozpoznaj niebezpieczeństwo związane z paleniem. Palenie powoduje tworzenie się płytki nazębnej w naczyniach krwionośnych, zwężając je i prowadząc do zakrzepów. Miej świadomość historii swojej rodziny. Jeśli masz osobistą lub rodzinną historię zaburzeń krzepnięcia, istnieje zwiększone ryzyko powstania zakrzepów. Zaburzenia krzepnięcia mogą powodować zwężenie naczyń krwionośnych lub niski poziom naturalnych antykoagulantów, co w obu przypadkach prowadzi do zakrzepów krwi. Metoda 3 z 5: Diagnozowanie zakrzepów krwi Natychmiast szukać pomocy medycznej. Jeśli masz jakiekolwiek objawy zakrzepu krwi, natychmiast skontaktuj się z lekarzem. Zakrzepy krwi mogą prowadzić do chorób zagrażających życiu. Daj swojemu lekarzowi pełną historię zdrowia. Twój lekarz powinien zadać pytania dotyczące twoich objawów, stylu życia, osobistej historii zdrowia i historii zdrowia twojej rodziny. Odpowiedz na te pytania tak szczegółowo, jak to tylko możliwe, aby zwiększyć szanse na szybką i dokładną diagnozę. Zrób egzamin fizyczny. Twój lekarz powinien przeprowadzić pełne badanie fizyczne, szukając jakichkolwiek oznak lub objawów, które mogą wskazywać na zakrzepy krwi. Przestrzegaj wszelkich badań laboratoryjnych, które zleci lekarz. W zależności od objawów lekarz prawdopodobnie zleci standardowe badanie krwi, a także testy, które mogą pomóc w wykryciu krzepnięcia krwi. Ponadto może polecić: Ultradźwięk. Za pomocą aparatu USG lekarz może wykryć tworzenie się skrzepów krwi w W flebografii do małej żyły dłoni lub stopy wstrzykuje się kontrastowy barwnik. Za pomocą fluoroskopii lekarz może następnie obserwować ścieżkę barwnika, szukając możliwych W arteriografii barwnik wstrzykuje się bezpośrednio do tętnicy. Podobnie jak w przypadku flebografii, arteriografia pozwoli lekarzowi obserwować ścieżkę barwnika i potwierdzić obecność badania obrazowe lub perfuzję wentylacji, aby zdiagnozować zakrzep krwi w płucach. Jeśli lekarz podejrzewa zakrzep krwi w płucach (zwany również zatorowością płucną), zaleci badanie obrazowe i / lub perfuzję wentylacji w celu sprawdzenia płuc. Testy obrazowe mogą również służyć do zobaczenia skrzepów w mózgu lub w tętnicach szyjnych. Może to obejmować: Prześwietlenie klatki piersiowej. Promienie rentgenowskie nie mogą wykryć obecności skrzepów. Mogą jednak ujawnić pewne stany, wywołane przez skrzepy, które prowadzą do bólu w klatce piersiowej i (EKG). EKG to bezbolesny test. Po prostu rejestruje aktywność elektryczną serca, ujawniając nieprawidłowości związane z zatorowością tomografii komputerowej (CT). W tomografii komputerowej do żyły wstrzykuje się barwnik kontrastowy, a płuca lub mózg są skanowane pod kątem oznak zakrzepów. Angiografia mózgowa. Ten test obejmuje cewnik, obrazowanie rentgenowskie i wstrzyknięty barwnik kontrastowy, aby uzyskać wyraźny obraz naczyń krwionośnych w mózgu. USG tętnic szyjnych. Ten bezbolesny test obrazuje tętnice szyjne falami dźwiękowymi w celu wyszukania blokad lub zwężeń, które mogą zwiększać ryzyko udaru. Perfuzja wentylacyjna. Perfuzja wentylacyjna to badanie, w którym do identyfikacji powietrza wdychanego do płuc używa się substancji chemicznej. Następnie porównuje się to z przepływem krwi w tętnicach, aby wykazać obecność zatorowości konkretną diagnozę. Po wykonaniu wszystkich odpowiednich testów lekarz powinien być w stanie zdiagnozować pewien rodzaj zakrzepu. Leczenie zależy do pewnego stopnia od rodzaju i lokalizacji skrzepu. Główne rodzaje zakrzepów obejmują: Zakrzep. Skrzeplina to zakrzep krwi, który rozwija się w żyłach lub Zator to skrzeplina, która przeniosła się z krwiobiegu w inne żył głębokich (DVT). ZŻG jest częstym i niebezpiecznym zakrzepem, zwykle tworzonym w głównej żyle nogi (choć czasami pojawia się również w ramionach, miednicy lub innych częściach ciała). Blokuje przepływ krwi i powoduje ból i obrzęk. Metoda 4 z 5: Medyczne leczenie zakrzepów krwi Rozpocznij leczenie natychmiast. Skrzepy krwi zagrażają życiu, dlatego należy podjąć działania medyczne, aby jak najszybciej je rozpuścić. Weź antykoagulanty. Leki przeciwzakrzepowe przerywają proces tworzenia się skrzepów. Na rynku istnieje kilka różnych typów, w tym: Enoksaparyna (Lovenox). Enoksaparyna jest lekiem wstrzykniętym w celu natychmiastowego rozrzedzenia krwi. Typowa dawka dla dorosłych to 40 mg wstrzyknięta w otłuszczone miejsca na ciele, takie jak ramię lub (Coumadin). Warfaryna to pigułka przeciwzakrzepowa, która działa rozrzedzająco krew. Dawkowanie zależy od konkretnego pacjenta. Aby określić dawkę i sposób podawania, lekarz może wykonać test krzepnięcia krwi znany jako międzynarodowy współczynnik znormalizowany lub Heparyna jest tradycyjnym lekiem przeciwzakrzepowym podawanym dożylnie w celu zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi. Dawka zależy od twoich szczególnych okoliczności; lekarz powinien przeprowadzić pomiary krwi w celu określenia z lekarzem o lekach trombolitycznych. Leki trombolityczne, znane również jako „leki przeciwzakrzepowe”, rozpuszczają włókna fibryny, które trzymają skrzepy razem. Dawkowanie różni się w zależności od konkretnych okoliczności i protokołów szpitalnych. Porozmawiaj z lekarzem o odpowiedniej dawce dla siebie. Rozważ operację. Jeśli same leki nie mogą wyeliminować skrzepu, konieczna będzie operacja. Istnieje kilka rodzajów operacji, które mogą mieć zastosowanie: Cewnikowanie serca. W przypadku zakrzepów krwi w sercu wykonuje się cewnikowanie serca w celu zlokalizowania skrzepu. W celu otwarcia blokady wprowadza się balon, a następnie umieszcza się stent, aby utrzymać odpowiednie naczynie otwarte. Ciśnienie z balonu i stentu rozbija skrzep krwi na mniejsze kawałki, przywracając przepływ krwi. Tromboliza kierowana cewnikiem. Tromboliza kierowana cewnikiem to zabieg chirurgiczny, w którym cewnik jest wprowadzany bezpośrednio do skrzepu krwi, uwalniając lek, aby go rozpuścić. Trombektomia. Trombektomia to po prostu chirurgiczne usunięcie samego skrzepu krwi. Wykonywany jest często przy trombolizie, która jest nieskuteczna lub gdy występuje stan nagły wymagający natychmiastowego leczenia. Metoda 5 z 5: Wprowadzanie zmian w diecie i stylu życia Ćwicz co najmniej 30 do 45 minut dziennie. Badania sugerują, że regularne ćwiczenia aerobowe mogą zapobiegać tworzeniu się skrzepów krwi i odwracać je poprzez zwiększenie przepływu krwi. Spróbuj chodzić, jeździć na rowerze, wiosłować, biegać, pływać lub skakać na skakance - cokolwiek sprawia, że codziennie się ruszasz. Zapytaj swojego lekarza, jaki rodzaj ćwiczeń jest dla Ciebie najbezpieczniejszy. Pić dużo wody. Odwodnienie zagęszcza krew i może prowadzić do powikłań. Pamiętaj, aby pić dużo wody, ponieważ pozostawanie nawodnionym może zapobiec tworzeniu się skrzepów. Jedz pokarmy bogate w nattokinase. Nattokinaza to enzym, który rozkłada fibrynę, co może zapobiegać tworzeniu się skrzepów i rozpuszczać te, które zaczęły się tworzyć. Nattokinaza znajduje się w natto (sfermentowanym japońskim jedzeniu z soi), sfermentowanej czarnej fasoli, sfermentowanej paście z krewetek i tempeh. Dodaj pokarmy bogate w rutynę. Rutyna działa na izomerazę disiarczku białek, enzym biorący udział w krzepnięciu krwi. Występuje w jabłkach, pomarańczach, cytrynach, grejpfrutach (zauważ, że grejpfrut wchodzi w interakcje z niektórymi rozcieńczalnikami krwi), limonkach, kaszy gryczanej, cebuli i herbacie. Spożywaj jeden z tych owoców jako deser po każdym posiłku lub włącz go do posiłków. Zdobądź dużo bromelainy. Bromelaina współdziała z fibrynogenem, pomagając usunąć fibrynę, która utrzymuje razem skrzepy krwi. Bromelaina występuje tylko w ananasach. Jeśli jesteś narażony na zwiększone ryzyko zakrzepów krwi, rozważ włączenie ananasów do deseru po jak największej liczbie posiłków. Włącz czosnek do swojej diety. Czosnek hamuje produkcję tromboksanu, który bierze udział w tworzeniu się skrzepów krwi. Zawiera również ajoen i adenozynę, które pomagają zapobiegać i rozpuszczać zakrzepy krwi. Cebula zawiera również adenozynę, więc powinieneś włączyć ją również do swojej diety. Skoncentruj się na rybach w porcjach białkowych. Wydaje się, że zbyt dużo białka (zwłaszcza czerwonego mięsa i produktów mlecznych) stymuluje tworzenie się skrzepów krwi. Zamiast tego staraj się jeść dużo ryb. Kwasy tłuszczowe omega-3 mogą obniżać poziom cholesterolu, rozrzedzać krew i zmniejszać krzepliwość, chociaż obecne dowody nie są jednoznaczne. Aby uzyskać najlepsze wyniki, skup się na łososiu, tuńczyku, śledziu, makreli i sardynkach. Pytania i odpowiedzi eksperta Czy wiesz, że możesz przeczytać odpowiedzi ekspertów do tego artykułu? Odblokuj odpowiedzi teraz za 0,99 USD Czy aspiryna rozpuszcza skrzepy krwi? Sarah Gehrke, RN, MS Zarejestrowana pielęgniarka Sarah Gehrke jest zarejestrowaną pielęgniarką i licencjonowaną masażystką w Teksasie. Sarah ma ponad 10-letnie doświadczenie w nauczaniu i praktykowaniu upuszczania krwi i terapii dożylnej (IV) z wykorzystaniem wsparcia fizycznego, psychologicznego i emocjonalnego. Otrzymała licencję masażysty od Instytutu Masażu Amarillo w 2008 roku oraz tytuł magistra. Doktorat z pielęgniarstwa na Uniwersytecie w Phoenix w 2013 r. Zarejestrowana pielęgniarka Chcesz uzyskać odpowiedzi ekspertów dotyczące tego artykułu?Odblokuj odpowiedzi teraz za 0,99 $. Aspiryna nie rozpuszcza skrzepu. Jest to środek przeciwpłytkowy, który zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi poprzez hamowanie zlepiania się płytek krwi. Co to jest test D-dimerów? Sarah Gehrke, RN, MS Zarejestrowana pielęgniarka Sarah Gehrke jest zarejestrowaną pielęgniarką i licencjonowaną masażystką w Teksasie. Sarah ma ponad 10-letnie doświadczenie w nauczaniu i praktykowaniu upuszczania krwi i terapii dożylnej (IV) z wykorzystaniem wsparcia fizycznego, psychologicznego i emocjonalnego. Otrzymała licencję masażysty od Instytutu Masażu Amarillo w 2008 roku oraz tytuł magistra. Doktorat z pielęgniarstwa na Uniwersytecie w Phoenix w 2013 r. Zarejestrowana pielęgniarka Chcesz uzyskać odpowiedzi ekspertów dotyczące tego artykułu?Odblokuj odpowiedzi już teraz za 0,99 USD Jest to badanie krwi, które pozwala wykluczyć epizody krzepnięcia i pomóc w diagnozowaniu schorzeń, takich jak zakrzepica żył głębokich (DVT), zatorowość płucna (PE) lub nadmierne zaburzenia krzepnięcia. Zobacz więcej odpowiedzi Ostrzeżenia Jeśli uważasz, że masz zakrzep krwi, nie czekaj. Natychmiast poszukaj pomocy medycznej, aby uniknąć stanów potencjalnie zagrażających życiu.
Wyższa wartość INR, oznacza mniejszą zdolność krzepnięcia krwi. Należy pamiętać, że w przypadku zbyt silnego działania antykoagulantów, nawet niewielki uraz może doprowadzić do groźnego krwotoku. Z drugiej strony, zbyt słabe działanie tych leków może prowadzić do powstawania zakrzepów w naczyniach krwionośnych.